Zo zien honden de kleurrijke wereld

Blind geboren

wanneer een pup geboren wordt, zijn de oogleden nog dicht en kan hij dus nog niets zien. het duurt ongeveer 10 dagen voordat de pup zijn ogen kan openen en de wereld in kleur ontdekt. maar hoe ziet de gekleurde wereld er eigenlijk uit voor de hond? Dat laten we in dit filmpje zien

Kleurenblind

Vroeger werd gedacht dat honden alleen grijs tinten konden waarnemen.

Uit meerdere onderzoeken is gebleken dat honden echter wel kleuren kunnen waarnemen, maar de kleurrijke wereld anders beleeft dan de mens.

Het oog van de hond bevat 2 soorten receptoren: de zogenaamde staafjes, dit zijn lichtgevoelige cellen welke bewegingen detecteren en ook reageren bij weinig licht. Deze staafjes onderscheiden geen kleuren.

Dat doen de zogenaamde kegeltjes die zorgen ervoor dat kleuren en contrast waargenomen kunnen worden.

De mens beschikt over drie soorten kegeltjes, namelijk die op groen, blauw en rood reageert, door het mengen van deze 3 basiskleuren zien wij mensen alle kleuren van de regenboog.

Honden beschikken slechts over 2 type kegeltjes, waardoor een hond, kleuren beleefd zoals iemand die kleurenblind is.

Honden zijn dus zoals wij dat noemen kleurenblind, net zoals sommige mensen dat zijn. Om te ervaren wat iemand ziet die kleurenblind is, zijn er een aantal applicaties ontwikkeld, waarbij de kleur die niet waargenomen kan worden is uitgeschakeld. De wereld ziet er dan opeens heel anders uit voor iemand die wel alle kleuren van de regenboog kan zien.

voor iOS kun je gratis deze applicatie downloaden: Chromatic Vision Simulator

Voor android kun je gratis deze applicatie downloaden: Reality Hacker

Hoe beleeft een hond dan kleuren?

honden kunnen de kleuren blauw en geel goed onderscheiden, maar kunnen slecht onderscheid maken tussen rood en groen, deze kleuren ervaart de hond als soort mosterdgele kleur dat alleen in een donkere of lichtere tint verschilt van elkaar.

Doordat een hond veel meer staafjes heeft is Een bewegend voorwerp voor een hond sneller en makkelijker zichtbaar dan stilstaande voorwerpen.

In het oog van de hond zijn meer staafjes aanwezig dan bij de goed ziende mens maar minder kegeltjes aanwezig dan bij de goed ziende mens. Enerzijds hebben honden dus een beter gezichtsvermogen en anderzijds een minder goed ontwikkeld gezichtsvermogen.

Deze staafjes hebben minder licht nodig om een signaal door te geven aan de hersenen. De kegeltjes kunnen bij genoeg licht kleuren doorgeven.

Waarneming in scherming en in het donker

Honden kunnen in de schemering veel beter zien dan de mens, door een lichtreflecterende laag van cellen, welke invallend licht terugkaatst en zo het bestaande licht versterkt. Dit heb je vast wel eens gezien bij honden in het donker waar een lamp op de ogen werd gericht, de ogen van de hond lijken dan net twee lampjes.

Deze eigenschap werd vooral vroeger gebruikt tijdens de jacht waarbij honden ingezet werden. Doordat honden een groter hoornvlies hebben dan wij mensen, kunnen ze ook nog eens meer licht opvangen.

Breder gezichtsveld

Het gezichtsveld van de hond is met ongeveer 240 graden veel groter dan dat van de mens, maar met veel minder overlappend zicht waardoor honden slechter dieptezicht hebben. Mensen hebben namelijk een gezichtsveld van 180 graden dat voornamelijk naar voren is gericht, wij mensen zien ook veel beter diepte en scherpte.

Rekening houden met kleuren tijdens het trainen van honden

Zoals je in het filmpje kunt zien, kunnen honden rode en oranje speeltjes moeilijker waarnemen in het groene gras. Maar ook hondenvoertjes worden vaak in een rode of bruine kleur gemaakt, ook dit heeft bijna dezelfde kleur als het gras en andere ondergronden waarop getraind wordt. Wij mensen hebben dit wel snel gezien en zo kan de hond gebruik maken van onze ogen, omdat de eigenaar zich vaak blijft focussen op het voorwerp en hiermee de hond dus helpt aanwijzen.

Tijdens trainingen kunnen hondeneigenaren ook onterecht ongeduldig reageren als ze het speeltje duidelijk zien liggen, maar de hond hier voorbij rent en het niet zo snel kan vinden als onze ogen. De hond moet hierbij dus veel meer zijn neus gebruiken. Nu je kunt zien hoe de hond deze kleuren ervaart en hoe moeilijk deze soms te onderscheiden zijn, kun je bedenken dat een hond juist heel hard zijn best doet om het voorwerp te zoeken.

Tijdens het trainen van autisme, diabetes en PTSS hulphonden, vinden wij het erg belangrijk dat de hond in alle opzichten begrepen wordt. Maar ook uiteindelijk zijn taak zelfstandig uitvoert. Hierbij kunnen houdingen en/of aanwijzingen een valkuil zijn. Doordat de hond minimale bewegingen snel ziet en door hun brede gezichtsveld dus ook ziet als je schuin achter de hond te staat, kun je (on)bewust bewegingen doorgeven. Deze (on)beweuste bewegingen kunnen honden gebruiken als aanwijzing of zelfs bij het herhalen hiervan herkennen als een commando. Zo zal een hond de oefening bij een andere houding minder goed uitvoeren of heeft de hond de oefening zelfs helemaal niet begrepen.