Het verhaal van Hanneke waarom zij heeft gekozen voor de diabetes hulphond
Ik ben Hanneke en ik ben vanaf mijn geboorte een diabetespatiënt. Mijn hele leven heb ik al te maken met erg wisselende bloedsuikers (hypo`s en hyper`s). Ik voel ze niet aankomen en daardoor word ik er meestal door verrast. Door de wisselende bloedsuikers voel ik mij altijd ziek en is het schadelijk voor mijn lichaam die iedere keer weer een opdoffer krijgt.
(op de foto Han met de witte Boxer van haar dochter en rechts Bella)
Mjn laatste ervaring met een hypo-coma was, doordat mijn insuline pomp mij insuline bleef geven. Dit terwijl ik gewoon even snel het wasgoed wou ophangen, nadat ik het wasgoed had gedaan zou ik andere oudere mensen gaan helpen. Maar helaas zo ver kwam mijn dagbesteding niet, tijdens het wasgoed ophangen ben ik in coma geraakt en heb ik van 8:30uur tot 17:00uur op zolder gelegen zonder hulp.
Mijn bloedsuikerspiegel was zo laag en bleef ook zo laag, waardoor geen spier in mijn lichaam meer energie kreeg. Ik werd dus met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht waar ik maar liefst 6 weken in coma heb gelegen!
In het ziekenhuis ben ik dusdanig langdurig beademd, waardoor mijn luchtpijp ernstig beschadigd is met als gevolg, dat ik nu een blijvende tracheacanule met spraakhuisje heb.
Door de wisselende waardes is een goed en spoedig herstel niet goed gegaan, mijn lichaam kon niet goed en voldoende herstellen. Na mislukte pogingen was zelfstandig ademen niet meer mogelijk. Doordat mijn ademhaling via de tracheacanule gaat en niet langs de stembanden is geluid produceren om te spreken heel moeilijk, dit vergt veel kracht en inspanning. Daardoor kan ik nu niet meer ruiken en proeven, eten heeft voor mij dus een hele andere betekenis gekregen ik proef alleen nog de structuur van eten.
Ook kwam er gedurende de bewusteloosheid te weinig energie in meerdere gedeeltes van mijn hersenen, waardoor mijn geheugen een beetje is beschadigd.
Na totaal 8 weken ziekenhuisopname mocht ik gelukkig weer naar huis om verder te revalideren.
Thuis zijn mijn lieve man en dochter in hoge staat van alert zijn, ook kreeg ik hulp van de thuiszorg en voor mijn veiligheid sociale controle van buurtbewoners.
Mijn man doet soms geen oog dicht snachts, bij elke beweging, ook al is dit van de omgeving is hij bang dat ik in een hypo raak. De hele dag is hij alert en wijst mij erop als ik even moet meten, omdat ik niets voel of merk, maar hij dit dan wel aan mij kan zien of merken.
Sinds een jaar ben ik weer 'bovenjan'.
Waarom vertrouw je niet meer op de medische-apparatuur?
Als ik ergens mee bezig ben, ben ik zo geconcentreerd en gefocust op de bezigheden dat ik slecht of niet reageer op piepjes of trillingen van de apparatuur.
Ik heb dus helemaal geen klik met apparaten en ben al het vertrouwen in het apparatuur kwijt. Ik heb liever een natuurlijke piepje, ofwel een pootje van de diabetes hulphond met zijn super speurneus, die mij waarschuwt voordat mijn bloedsuikerwaarde te hoog stijgt of te laag daalt, zodat ik op tijd kan ingrijpen en mezelf kan behandelen. De hond reageert in sommige situaties zelf nog eerder dan de meter middels bloedmeting aangeeft.
Mijn laatste hoop is de diabetes hulphond
Om mijn leven draaglijker te maken en mijn zelfredzaamheid terug te geven ben ik al enige jaren op zoek gegaan naar de diabetes hulphond, na een aantal teleurstellingen ben ik uiteindelijk terecht gekomen bij Kibō Medical Detection Dogs.
Via sociaal media gaf ik mezelf op voor een voorlichtingsbijeenkomst van Kibō, deze methode sprak mij gelijk aan en zo ben ik het avontuur van de opleiding diabetes hulphond aangegaan.
Bij Kibō zit ik goed op mijn plaats, waar ik samen met mijn maatje Bella kan groeien en werken naar zelfstandigheid, samen hebben wij een heel mooi doel.
Ik ben nu al een heel gelukkig baasje van een diabetes hulphond in opleiding en nu na bijna 4 maanden hard werken geven de oefeningen al zichtbaar resultaat.
Mijn ervaring met de weekendopleiding in Nijkerk
Ik ervaar de opleiding in groepsverband als gemoedelijk en prettig,
Voordat ik de opleiding diabetes hulphond begon leefde ik door de wisselende bloedsuikerwaardes veel binnenshuis, ik isoleerde mij dus van de buitenwereld en had daardoor veel minder sociale contacten.
In de groep tijdens de weekendopleiding beleef ik een saamhorigheid waar ik mij thuis voel, iedereen laat elkaar in zijn eigen waarden. Dit geeft ook ruimte om van en met elkaar te leren en te ontdekken.
Af en toe wordt er gepraat over het onderwerp diabetes en er wordt naar elkaar geluisterd en met elkaar mee gedacht. Lotgenoten onder elkaar, welke elkaar begrijpen.
De lesstof is maatwerk en wordt zo aangepast dat ik met mijn geheugen geen problemen heb. De lesstof is voor mij duidelijk en door het herhalen van de oefeningen en de lesstof neemt mijn onzekerheid af.
Alles wat we in het weekend leren en ik thuis oefen werpt zijn vruchten af! Dit is voor mij een bevestiging wat fijn is om te beleven en mijn zelfvertrouwen doet laten groeien, ik beleef dit alles als positief.
Alles gaat in kleine stapjes, beetje bij beetje bouwen we de oefeningen op, waardoor het voor de hond ook haalbaar en leuk blijft en dit voor mij duidelijke taal is.
Soms wil ik te veel en te hard van stapel lopen, Mieke ziet dat en geeft gelijk feedback wat ik nog kan verbeteren, het werkt!
Reactie diabetes hulphond trainster Mieke de Boer:
Han had zelf nog geen hond, samen zijn we dit avontuur aangegaan, de zoektocht naar een geschikte diabetes hulphond. Door de beperkingen van Han, was het belangrijk dat de energie van de hond goed moest matchen. De hond moest graag willen samenwerken, maar niet teveel energie hebben en heel belangrijk gevoelig zijn voor non-verbale communicatie en zachte geluiden. Omdat Han niet goed kan praten en veel met houding moet communiceren, moest de hond hier goed op reageren. Een hond met veel energie zou ook niet matchen.
Uiteindelijk hebben wij Bella geselecteerd en bij de eerste ontmoeting was de match gemaakt, Han en Bella reageerde heel erg goed op elkaar. Maar voor Han was het nog even spannend of Bella door alle keuringen heen kwam, zo ook de medische keuring, gelukkig konden wij Han verblijden met het goede nieuws dat Bella goedgekeurd is.
Bella hield Han gelijk al goed in de gaten met hele rustige en kalme energie. Bella is een hondje met een klein hartje dat overloopt van liefde en zachtheid, ze wil heel graag samen werken en dingen ondernemen, maar heeft ook een zelfstandig karakter wat erg belangrijk is. Han en Bella waren vanaf het begin al onafscheidelijk, er is geen speld tussen beide te krijgen en daarmee zijn Bella en Han echt een perfecte match.
Beide werken keihard om deze grote wens van Han te kunnen vervullen en alle trainingen van afgelopen 3 maanden beginnen zijn vruchten af te werpen. Han heeft veel meer zelfvertrouwen gekregen en Bella doet alles vol vreugde en plezier.
Jorge, de man van Han doet er ook alles aan om de wens van Han te realiseren, een grote steun en toeverlaat. Het moet niet makkelijk zijn om in zoveel angsten te leven door de heftige gebeurtenissen. En ondanks dat Jorge op dit moment nog de grote waakhond van Han is, heeft hij alle vertrouwen in diabetes hulphond Bella die straks voor Jorge ook werk kan verlichten. De diabetes hulphond zal ook Jorge rust en vrijheid geven.
Bella begint zelfs al af en toe een hypo te verwijzen aan Han! Ongelofelijk wat deze twee in zo een korte tijd hebben weten te bereiken.
Han blijft altijd doorvechten! Han is een pracht mens en een harde werker om haar doelen te realiseren.
Door middel van crowdfunding is de diabetes hulphond weekendopleiding grotendeels gefinancierd
Een medecursist had positieve ervaring met de crowdfunding actie voor de diabetes hulphond voor zijn vrouw, deze crowdfunding actie met een webpagina heeft hij zelf opgezet en na zijn succesvolle actie heeft hij de crowdfunding pagina voor Han beschikbaar gesteld. Wij zijn heel erg dankbaar dat zoveel mensen de wens van Han, een diabetes hulphond hebben kunnen realiseren, door 75% van het streefbedrag gesponsord te krijgen.
